برغم تمام برنامه ریزی ها و هزینه های میلیاردی و آوردن نیرو از سراسر کشور برای نمایش قدرت 100 هزار نفری کمتر از یک سوم این رقم را توانستند جمع کنند؛به همین دلیل بود که احمدی نژاد ترجیح داد این مراسم جنجالی را انتخاباتی نکند و با توجه به اطلاعاتی که از تعداد اندک جمعیت به نهاد ریاست جمهوری رسیده بود، قرار شد مشایی هم نیاید. اوضاع استادیوم، اصلاً برای بهره برداری تبلیغاتی و حتی گفتن "زنده باد بهار" نیز مساعد نبود، آن هم در میان جمعیتی که چون وقت ناهارشان دیر شده بود ، به جای " زنده باد «بهار» " ، شعار "ما «ناهار» می خواهیم یالّا" سر می دادند.
آفتاب: روز 29 فروردین 1392 ، برغم تمام مقدمه چینی هایی که برایش شده بود ، هرگز روز احمدی نژاد و دولت احمدی نژاد نبود. از مدت ها قبل ، دولت ، به معنای واقعی کلمه ، تمام همّ و غمّ خود را صرف این کرده بود که بتواند 100 هزار نفر را در حمایت از خود به استادیوم آزادی بکشاند و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ، قدرت نمایی سیاسی و تبلیغاتی کند.
دولت از مدت ها قبل ، تبلیغات میتینگ 100 هزار نفری اش را شروع کرده بود
اما دعوت از دهها گروه موسیقی و حتی شایعه خواندن "حبیب" در این گردهمایی ، نصب بیلبوردهای بزرگ و پرشمار در اتوبان ها و نقاط پرتردد تهران و تبلیغات دامنه دار رسانه ای و ... نتوانستند رغبت و تحرکی در میان مردم تهران برای رفتن به مهمانی دولت ایجاد کنند.
از این رو ، دولت آماده باش سراسری داد و قرار شد از استان های مختلف کشور و از ادارات و سازمان های دولتی ، کارمندان ، کارگران ، دانش آموزان و اعضای هلال احمر را به همراه خانواده هایشان ، با خرج دولت ، به تهران بیاورند و برگردانند.
احمدی نژاد انتظار نداشت تنها یک سوم برآوردهایش از میزان جمعیت را ببیند
با این حال ، روز موعود فرا رسید. صدها خودروی اداری و اتوبوس و مینی بوس ، از سراسر کشور در اطراف استادیوم آزادی پارک کردند تا افرادی که از شمال و جنوب و شرق و غرب کشور ، آورده بودند را پیاده کنند.
از همه جای کشور آورده بودند ، با پول و خودروهای بیت المال
برآوردهای مستند به تصاویر حاکی از آن است که کل دولت توانسته از تهران ، شهرهای اطراف و استان های کشور ، با بسیج امکاناتش ، تنها 30 هزار نفر را در استادیوم جمع کند.
در این میان ، نقش سازمان هلال احمر را نباید نادیده گرفت که به تنهایی توانست با تجمیع دانش آموزان عضو هلال احمر ، که با لباس های فرم کاملاً مشخص بودند ، آبروداری کند(!) و بخش مهمی از صندلی ها را اشغال نماید و الّا استادیوم خالی از اینی می شد که بود. احمدی نژاد باید پاداش خوبی به مسوولان این سازمان بدهد!
هلال احمر ، آبروی مراسم را خرید ؛ بخش زیادی از حاضران ، اعضای هلال احمر بودند
دقیقاً به همین دلیل بود که احمدی نژاد ترجیح داد این مراسم جنجالی را انتخاباتی نکند و با توجه به اطلاعاتی که از تعداد اندک جمعیت به نهاد ریاست جمهوری رسیده بود ، قرار شد مشایی هم نیاید.
اوضاع آزادی ، اصلاً برای بهره برداری تبلیغاتی و حتی گفتن "زنده باد بهار" نیز مساعد نبود و اگر می خواستند چنین کنند نقض غرض می شد ، آن هم در میان جمعیتی که چون وقت ناهارشان دیر شده بود ، به جای " زنده باد «بهار» " ، شعار "ما «ناهار» می خواهیم یالّا" سر می دادند.
ورزشگاه نیمه خالی ، باعث شد مشایی نیاید و احمدی نژاد هم که حتی از مراسم 22 بهمن و پیام نوروزی و سفر استانی اش، برای طرح شعار شعار زنده باد بهار استفاده می کرد ، از خیر طرح این شعار بگذرد!
شکست نمایش استادیوم آزادی ، هم از این منظر بود که ریخت و پاش میلیاردی برای هیچ ، آن هم در شرایط اقتصادی کنونی - که حتی تکلیف بوده سالانه کشور هم معلوم نیست - موجی از نارضایتی عمومی ایجاد کرد و هم ، 100 هزار نفری که دولت می خواست گردهم آورد ، محقق نشد تا دولتی ها ، نقشه هایشان را نقش بر آب ببینند به ویژه آن که بخش قابل توجهی از حاضران در استادیوم ، بعد از پایان برنامه های هنری و موسیقی و بعد از ورود احمدی نژاد ، استادیوم را ترک کردند.
البته این ، تنها دولت نبود که در این ماجرا ناکام ماند ، مردم نیز که ظرف یک بعد از ظهر ، میلیاردها تومان از جیب شان بر باد رفت ، متضرر نمایش استادیوم آزادی بودند. از این مراسم ، نه نانی برای ملت در آمد و نه آبی برای دولت.
نظرات شما عزیزان:
.: Weblog Themes By Pichak :.
آمار
وب سایت: